Τόσο ο συναισθηματικός όσο και ο σωματικός πόνος είναι μηνύματα που καλό είναι για μας να σταματήσουμε, και να τα ακούσουμε προσεκτικά!
Τι κάνουμε
Όταν νιώθουμε πόνο, η πρώτη μας παρόρμηση συχνά είναι να τον εξαλείψουμε με φάρμακα. Αυτή είναι μια κατανοητή αντίδραση, αλλά μερικές φορές όταν βιαζόμαστε να απαλλαγούμε από τον πόνο, ξεχνάμε ότι είναι ο τρόπος του σώματος να μας ενημερώσει ότι χρειάζεται την προσοχή μας. Ένας πονοκέφαλος μπορεί να μας πληροφορήσει ότι πεινάμε ή ότι είμαστε αγχωμένοι, όπως ένας πονόλαιμος μπορεί να μας λέει να ξεκουράσουμε τη φωνή μας ή να σταματήσουμε πια τη μεγάλη προσπάθεια να ακουστούμε. Εάν παρακάμψουμε αυτά τα μηνύματα αντί να συνδεθούμε με αυτά, κινδυνεύουμε να επιδεινώσουμε την κατάστασή μας. Επιπλέον, δημιουργούμε μια αποσύνδεση μεταξύ του μυαλού και του σώματός μας.
Ο σωματικός πόνος δεν είναι το μόνο είδος πόνου που μας ενημερώνει ότι χρειάζεται την προσοχή μας. Ο συναισθηματικός πόνος μας παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για την κατάσταση της ψυχής μας. Μας κάνει γνωστό ότι έχουμε επηρεαστεί από κάτι, και ότι καλά θα κάνουμε να εστιάσουμε την επίγνωσή μας προς τα μέσα. Ακριβώς όπως καθαρίζουμε και δένουμε το χέρι μας όταν το κόψουμε, έτσι αντιμετωπίζουμε και την ραγισμένη καρδιά μας, περιβάλλοντας τον εαυτό μας με αγάπη και υποστήριξη. Και στις δύο περιπτώσεις, αν ακούσουμε τον πόνο μας θα ξέρουμε τι να κάνουμε για να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας. Είναι φυσικό να θέλουμε να αντισταθούμε στον πόνο, αλλά μόλις καταλάβουμε ότι είναι εδώ για να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες, μπορούμε να χαλαρώσουμε λίγο και να αφιερώσουμε χρόνο για να τον ακούσουμε πριν φτάσουμε στα φάρμακα. Μερικές φορές αυτό είναι αρκετό για να μειώσει αισθητά τον πόνο, επειδή το μήνυμά του έχει ακουστεί.
Πόνος και Παρουσία
Ίσως επιδιώκουμε να διώξουμε τον πόνο επειδή φοβόμαστε ότι αν δεν το κάνουμε, δεν θα φύγει ποτέ. Μπορεί όμως και να συνειδητοποιείς ότι, μερικές φορές, είναι απλώς θέμα ακρόασης και ανταπόκρισης, δηλαδή παρουσίας. Με την παρουσία υπερβαίνεις το φόβο του πόνου. Και πώς είσαι παρών; Χωρίς να εθελοτυφλείς, τάχα πως θα περάσει αν δεν τον δεις. Δεν είναι με το "φεύγω", να μην τον βλέπω, να μην τον ζω. Ούτε με το "επιτίθεμαι", του αντιστέκομαι, για να του κάνω κάτι. Και σίγουρα ούτε με το να τον "παγώνω", για να μην τον αισθάνομαι. Παρών θα πει είμαι εκεί ώσπου να περάσει ο πόνος, όπως η μπόρα, από πάνω ή από μέσα μου. Δίχως να αφήσει ούτε μια σπιθαμή μου άβρεχτη ή αδιάφορη. Για να με "ξυπνήσει" ολοκληρώνοντας το έργο που άρχισε. Και να με πάει έτσι, λίγο πιο κοντά στην ψυχή μου και στο συνάνθρωπο.
Την επόμενη φορά που θα νιώσεις πόνο, σωματικό είτε συναισθηματικό, ίσως θελήσεις να δοκιμάσεις να ακούσεις τη δική σου διαίσθηση για το πώς να ανακουφίσεις τον πόνο σου. Ίσως πάρεις μερικές βαθιές ανάσες για να βάλεις ένα τέλος σε αυτό τον πονοκέφαλο. Ίσως να γράψεις στο ημερολόγιό σου για τα πληγωμένα σου συναισθήματα και να ηρεμήσεις, ίσως να τον ζωγραφίσεις! Γιατί τελικά, το μήνυμα του πόνου λέει για μια βαθύτερη αποκατάσταση σύνδεσης και ενότητας.
Αφιερωμένο στις ασκούμενες σε... "Σώμα & Πνεύμα"!
......................................................................................................................
Comments