Έχει νόημα η ασθένεια; Τι θεραπεύεται; Υπάρχουν καρμικές ασθένειες; Ποιος και πώς θεράπευσε από καρκίνο τελικού σταδίου τον εαυτό του;
Συνέντευξη του Μάρτιν Μπρόφμαν στο περιοδικό RECTO-VERSEAU - "Η έννοια της ασθένειας" - Του ανθρώπου που πίστευε ότι όλα είναι πιθανά και όλα μπορούν να θεραπευτούν. Περήφανη και ευγνώμων που ήτανε δασκάλός μου, παραθέτω τέσσερις από τις ερωτήσεις με τις αντίστοιχες απαντήσεις που έδωσε ο Μάρτιν, απαντώντας στα ευρύτερα ερωτηματικά όλο και πιο πολλών ανθρώπων σήμερα που η ασθένεια επιμένει να απλώνεται στον κόσμο μας σαν τα σύννεφα στον ουρανό. Που κρύβουν το φως, μα ταυτόχρονα μας μεταφέρουνε το μήνυμά του.
Ερώτηση:
Έχει νόημα η ασθένεια;
Ααπει νόημα η αρρώστια;
Απάντηση: Στην Ενεργειακή Θεραπέία εργαζόμαστε με βάση την αρχή ότι υπάρχει πάντα ένα νόημα πίσω από ένα σύμπτωμα και ότι μόλις το βρούμε, μπορούμε κατανοώντας το μήνυμα που μεταφέρει, να απελευθερώσουμε και το σύμπτωμα.
Η ασθένεια είναι ένα μήνυμα από το σώμα μας που μας ενημερώνει για κάτι που έχουμε κάνει και έχει δημιουργήσει άγχος. Είναι μέρος αυτού που αποκαλώ ανθρώπινο σύστημα κατεύθυνσης. Έχουμε μια εσωτερική φωνή, την οποία ονομάζουμε Διαίσθηση. Μας λένε ότι αυτή η εσωτερική φωνή είναι πάντα σωστή και ότι αν την ακούσουμε, θα μας καθοδηγήσει τέλεια σε όλη μας τη ζωή. Αυτή η φωνή μιλάει μια απλή γλώσσα: είτε νιώθουμε καλά, είτε όχι. Όλα τα άλλα είναι πολιτική και μας λένε να κάνουμε αυτό που νιώθουμε σωστό και να μην κάνουμε αυτό που αισθανόμαστε λάθος.
Όταν δεν ακούμε αυτή την εσωτερική φωνή, το μήνυμα γίνεται πιο δυνατό, σε συναισθηματικό επίπεδο, και νιώθουμε όλο και περισσότερα συναισθήματα που είναι βαριά, καθώς κινούμαστε όλο και περισσότερο προς την κατεύθυνση που δεν είναι κατάλληλη για εμάς. Ανά πάσα στιγμή, μπορούμε να πούμε στον εαυτό μας: «Έπρεπε να είχα ακούσει αυτή τη μικρή φωνή όταν μου είπε να κάνω αυτό ή το άλλο». Αυτό σημαίνει ότι ακούσαμε τη φωνή. Διαφορετικά, δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι έπρεπε να είχαμε ακούσει. Όταν αλλάζουμε κατεύθυνση και κάνουμε αυτό που ξέρουμε ότι είναι σωστό για εμάς, υπάρχει μια απελευθέρωση της έντασης και ένα αίσθημα μεγαλύτερης ζωντάνιας και επιστρέφουμε στον δρόμο.
Αν δεν λάβουμε το μήνυμα σε συναισθηματικό επίπεδο, το μήνυμα γίνεται πιο δυνατό, σε φυσικό επίπεδο, και δημιουργούμε ένα σύμπτωμα. Αυτό μπορεί να πάρει τη μορφή ασθένειας ή τραυματισμού. Το σύμπτωμα μιλάει μια γλώσσα που αντανακλά την ιδέα ότι ο καθένας δημιουργούμε τη δική του πραγματικότητα και όταν το περιγράφουμε από αυτή την άποψη, η μεταφορά του συμπτώματος γίνεται πιο ξεκάθαρη. Έτσι, αντί να λέμε "δεν μπορώ να δω τίποτα", μπορούμε να πούμε "Αποτρέπω τον εαυτό μου να μην δω κάτι". Αντί να λέμε "Δεν μπορώ να περπατήσω", λέμε "Έχω κρατήσει τον εαυτό μου να μην φύγω από κάτι". Κάνουμε στον εαυτό μας με την κυριολεκτική έννοια ό,τι κάναμε παλιά στον εαυτό μας με τη μεταφορική έννοια.
Όταν λαμβάνουμε το μήνυμα του συμπτώματος και ενεργούμε διαφορετικά, το σύμπτωμα δεν είναι πλέον σχετικό και μπορεί να απελευθερωθεί, ανάλογα με το τι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πιστέψει ότι είναι δυνατό.
Πιστεύουμε ότι όλα είναι πιθανά και ότι όλα μπορούν να θεραπευτούν.
Ερώτηση: Πολλοί άνθρωποι αυτές τις μέρες μιλούν για καρμικές ασθένειες. Τι νομίζετε; Μπορούμε να θεραπευθούμε και από αυτό το είδος ασθένειας;
Απάντηση:
Το κάρμα είναι η επίδραση αυτού που κάνουμε στη συνείδησή μας, ακολουθεί τη φύση της συνείδησης, και σκοπός του είναι η κατανόηση.
Δουλεύω με την ιδέα ότι η αιτία της ασθένειας είναι στον τρόπο ύπαρξης μας, και αυτό που κάνουμε στη συνείδησή μας, και επομένως, όλες οι ασθένειες είναι καρμικές. Όταν καταλαβαίνουμε την εσωτερική αιτία και κάνουμε κάτι διαφορετικό μέσα μας, είμαστε σε θέση να απελευθερώσουμε την ασθένεια. Μπορώ να πω ότι η ασθένειά μου ήταν καρμική, και ότι ήταν επίσης το κάρμα μου να θεραπευτώ.
Πιστεύω ότι ορισμένοι θεραπευτές, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα σύμπτωμα που δεν βλέπουν τρόπο να θεραπεύσουν, το αποκαλούν «καρμικό», εξάγοντας έτσι τις δικές τους αυτοπεριοριζόμενες ιδέες. Στη δική μου εξέλιξη ως θεραπευτής, χρειάστηκε να περάσω μέσα από μια σειρά από τέτοιες αυτοπεριοριζόμενες ιδέες, γνωρίζοντας ότι με απόλυτη έννοια δεν έχουμε όρια εκτός από αυτά που δημιουργούμε για τον εαυτό μας. Αν δημιουργήσουμε όρια, μπορούμε να τα αφαιρέσουμε. Το κάρμα δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιείται ως λόγος για να πιστεύουμε ότι κάτι δεν μπορεί να θεραπευτεί.
Έχω αποδεχτεί τη θεραπεία και τον ρόλο μου ως θεραπευτή ως την κατεύθυνση της ζωής μου και τον λόγο που βρίσκομαι εδώ. Για να είμαι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικός σε αυτό, ξέρω ότι πρέπει τελικά να έχω την ίδια περιστασιακά θετική αίσθηση της προσδοκίας ότι η θεραπεία θα συμβεί ανεξάρτητα από το σύμπτωμα που υπάρχει για να θεραπευτεί. Αν βλέπω τον εαυτό μου να αντιμετωπίζει κάποιο όριο, ξέρω ότι πρέπει να το ξεπεράσω.
Μας λένε ότι είμαστε όντα απεριόριστης ικανότητας. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε οποιαδήποτε ιδέα μας περιορίζει είναι, από τη φύση της, άκυρη και μπορεί να αντικατασταθεί με άλλη. Εάν δίνουμε στους εαυτούς μας λόγους να πιστεύουμε ότι υπάρχει λόγος που δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε κάποιον, αυτή είναι μια αυτοπεριοριζόμενη ιδέα και μπορεί να αντικατασταθεί με μια άλλη που αντικατοπτρίζει με μεγαλύτερη ακρίβεια τη φύση αυτού που είμαστε και αυτού που μπορούμε να κάνουμε. Οτιδήποτε μπορεί να θεραπευτεί.
Ερώτηση:
Είναι πάντα ολοκληρωτική και οριστική η θεραπεία για την οποία μιλάτε; Η γρίπη και ο καρκίνος θα «θεραπευθούν» με τον ίδιο τρόπο ή θα προσεγγιστεί διαφορετικά ένα σύμπτωμα ανάλογα με τη σοβαρότητά του;
Απάντηση:
Έχουμε την αντίληψη ότι η ολική θεραπεία μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή, και κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να προσανατολίσουμε τις αντιλήψεις τόσο του θεραπευτή όσο και του ατόμου που θεραπεύεται ώστε να περιμένουν την ολική θεραπεία ΤΩΡΑ.
Στην πράξη, βλέπουμε ότι άλλοτε η θεραπεία είναι ολική και άλλοτε μερική. Όταν είναι μερική, αναζητούμε τον λόγο για αυτό, για να εμβαθύνουμε την επόμενη φορά. Νιώθουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα να συμβεί η συνολική επούλωση ανά πάσα στιγμή, και όταν (ή αν) δεν συμβεί έτσι, υπάρχει κάποια αντίσταση, η οποία μπορεί να εντοπιστεί και να απελευθερωθεί. Αυτή μπορεί να υπάρχει με τη μορφή μιας περιοριστικής πεποίθησης, για παράδειγμα, ή μιας απροθυμίας να εγκαταλείψουμε στάσεις που κρατούν εντάσεις στη συνείδηση, και επομένως στο φυσικό σώμα. Μπορεί και να έχει να κάνει με συνθήκες στη ζωή του ατόμου τις οποίες δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει και άρα δύσκολο να απελευθερώσει αυτές τις εντάσεις.
Ομοίως, όταν η θεραπεία είναι ολοκληρωτική, μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να αναγνωρίσουμε τι κάναμε σωστά, ώστε να μπορούμε να επαναλάβουμε τα πρότυπα επιτυχίας.
Δουλεύοντας με την ιδέα ότι όλα ξεκινούν στη συνείδηση, η προσέγγιση για τη θεραπεία οποιουδήποτε συμπτώματος είναι η ίδια, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα. Υπάρχει μια επιπλέον εξέταση με ένα σύμπτωμα (όπως ο καρκίνος) που είναι απειλητικό για τη ζωή. Ένα τέτοιο σύμπτωμα λέει μια ιστορία για το άτομο που αντιμετωπίζει μια κατάσταση στη ζωή του την οποία θεωρεί απαράδεκτη και από την οποία δεν έχει βρει διέξοδο, παρά μόνο να πεθάνει. Στη συνέχεια, η θεραπεία περιλαμβάνει όχι μόνο την απελευθέρωση του συμπτώματος και τον εντοπισμό της αιτίας, όπως συμβαίνει με κάθε θεραπεία, αλλά και την επίλυση αυτής της κατάστασης, ώστε το άτομο να ανυπομονεί ξανά να αντιμετωπίσει τη ζωή. Διαφορετικά, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το θάνατο. Διατηρούμε την αντίληψη ότι τα πάντα μπορούν να θεραπευτούν.
Ερώτηση:
Δεν υπάρχει κίνδυνος στην προσπάθεια να κάνεις τα πάντα θετικά, ή να θεραπεύσεις τα πάντα αμέσως, να αρνηθείς ή να χάσεις αυτό που απλά ΕΙΝΑΙ;
Απάντηση:
Στην πραγματικότητα, είναι απαραίτητο να αναγνωρίσετε αυτό που είναι και να αποδεχτείτε ότι είναι, για να μπορέσετε να κάνετε οτιδήποτε γι' αυτό. Η συναισθηματική αποδοχή της τρέχουσας κατάστασης είναι απαραίτητη ως γεγονός. Η δε θετική όψη, εμφανίζεται όταν κάποιος αποφασίζει την κατεύθυνση που θέλει να πάρει από αυτό το σημείο και μετά. Διαφορετικά, το άτομο παγιδεύεται σε αυταπάτη, που δεν είναι ένα από τα στοιχεία της θεραπείας.
Όταν είχα καρκίνο στο τελικό στάδιο το 1975, έπρεπε να αναγνωρίσω ότι ήταν εκεί - στην πραγματικότητα, έπρεπε επίσης να αποδεχτώ την ετυμηγορία του γιατρού ότι θα πέθαινα. Έτσι έχοντας αποδεχτεί συναισθηματικά αυτή την ετυμηγορία και την πιθανότητα να είναι αληθινή, δεν είχα πλέον τον φόβο να με «κολλήσει» σε αυτήν την εικόνα και μπορούσα να επιλέξω ένα άλλο μέλλον, κινούμενος προς άλλη κατεύθυνση. Στη συνέχεια, μπορούσα να συνεχίσω να αναγνωρίζω τη θετική κατεύθυνση καθώς έβλεπα κάθε βελτίωση, όσο μικρή κι αν ήταν, και να συνεχίσω να λέω στον εαυτό μου ότι στην πραγματικότητα γινόμουν όλο και καλύτερος. Αν έβλεπα κάτι στη στάση μου να αναγνωρίζει κάτι διαφορετικό, έπρεπε να το αναγνωρίσω και να συντονίσω τις αντιλήψεις μου προς μια άλλη κατεύθυνση.
Μόλις έθεσα τη νέα κατεύθυνση, δημιούργησα μια εικόνα του τι θα συνέβαινε όταν ολοκληρωνόταν η θεραπεία - βλέποντας τους γιατρούς πολύ καθαρά και ακούγοντάς τους να λένε ότι πρέπει να έκαναν λάθος. Συνέχισα να θυμάμαι εκείνη την εικόνα στο μέλλον, για να τη δημιουργήσω, μέχρι που την έζησα.
Το να περιμένεις να συμβεί η θεραπεία, με την πιθανότητα να συμβεί αμέσως, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Καθορίζουμε την κατεύθυνση και μετά βλέπουμε τον βαθμό στον οποίο έχει την τάση να συμβαίνει. Αναγνωρίζουμε ό,τι είναι αληθινό ανά πάσα στιγμή για να μας πει πού βρισκόμαστε εκείνη τη στιγμή και, στη συνέχεια, ρυθμίζουμε την πορεία μας μέχρι να φτάσουμε στην επιτυχία.
_._,_._,_
Ελπίζω ότι σας έδωσα κάποια εικόνα για τις φιλοσοφίες που διδάχθηκα ή ότι σας ενέπνευσα στην πορεία σας προς τη θεραπεία και την εξερεύνηση της συνείδησής σας. Τη Μέθοδο Ενεργειακής Θεραπείας "Καθρέφτης του Σώματος" την οποία ίδρυσε και δίδαξε ο Μάρτιν, θα τη βρείτε με ένα κλικ εδώ... Καλωσορίζω τις ερωτήσεις και τα σχόλιά σας.
Ευαγγελία Σερέτη
Ενεργειακή Θεραπεύτρια και Προπονήτρια Ευεξίας
Mindfulness & Compassion Practitioner
Comments