Τιτλοφόρησα το πρώτο μου βιβλίο "Ακούγοντας τη φωνή... συναντώντας το παράδοξο". Εννούσα εκείνη την άλλη, εσωτερική φωνή, που μίλαγε και έγραφα, που έδειχνε και ζωγράφιζα, και που υπακούωντάς την, έχω συναντήσει συχνά αυτό που δεν φαίνεται λογικό, το παράδοξο. Ό,τι όμως η σιωπή γεννά, η λογική μπορεί να μη χωρά, ο νους να μην ελέγχει.
Και είναι κάτι που το χαίρομαι πολύ όταν συμβαίνει αυτό, επειδή αυτό μου λέει η Τέχνη: ¨Δες με την καρδιά, για να με δεις ολόκληρη." Και έτσι, συναντώ το θαύμα. Έτσι τα χρώματά μου πήραν μορφή, οι λέξεις το σχήμα τους, η πρόταση πήρε δρόμο και πέρασε, από την πόρτα του Μύρτου στον κόσμο. Κι ενώ τότε (σε περίοδο κρίσης) διανύαμε μια όχι φιλόξενη εποχή για πρίγκιπες και πριγκίπισσες, στάθηκα τυχερή για να ζω το δικό μου παραμύθι στον εκδοτικό κόσμο... Ευχαριστώ το Μύρτο, αλλά και τη Θεοδώρα, που με πήγε ως την πόρτα του σαν την καλή νεράιδα! Όταν ο εκδότης μου ήρθε να δει τα έργα μου, είπε χαρακτηριστικά: "Από ποίηση δεν ξέρω, όμως η ζωγραφική σου κάτι μου κάνει...". Την επόμενη κιόλας εβδομάδα, μου έγραψε πως ξεκινάμε την έκδοση, δίχως ένα ευρώ από μένα, και όπως ακριβώς τη φανταζόμουνα! Απίστευτο μου φαίνονταν! Το πίστεψα όμως για τα καλά, όταν το είδα έτοιμο για παρουσιάση το ίδιο Καλοκαίρι.
Η ενέργεια αυτού του βιβλίου φαίνεται πως είναι υπέροχη. Ένας ασθενής μου, συγγραφέας ο ίδιος, κρατούσε το βιβλίο μου στο κομοδίνο του για να το διαβάζει κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί. Ανοίγοντας τυχαία μια σελίδα, ακολουθούσε την έμπνευση και γαλήνευε. Κάποιος άλλος ανυπομονούσε για μια επόμενη έκδοση, επειδή του άρεσε πολύ που έβλεπε δίπλα και τη ζωγραφική μου. Αυτή την έμπνευση, τη συνοδεία της ζωγραφικής μου με ποιήματά μου, με ενθάρρυνε να την παρουσιάσω αρχικά ο δάσκαλός μου Σπύρος Τσιούνης (Σπήλιος), στην πρώτη ομαδική μας έκθεση. Και μετά, οι δασκάλες μου στη Βακαλό. Εκεί άκουσα να μου λένε να μην αφήσω τον ανεπιτήδευτο, σχεδόν παιδικό τρόπο που ζωγραφίζω. Και στο τέλος της εκπαίδευσης, ο διευθυντής της σχολής μου ζήτησε να αφήσω ένα έργο που του άρεσε, για τη βιβλιοθήκη.
Τι να πω εγώ για όλα τα θαύματα που έζησα κάθε φορά που έδωσα χώρο στην Τέχνη; Ευγνωμονώ όλους, όσο και την αφιλοκερδή προσφορά της κ. Β. Βαγενού, της ιστορικού Τέχνης, που συνόδευσε την έκδοση αυτή με έναν κατατοπιστικό σχολιασμό για το είδος τη ζωγραφικής μου. Μετά το επόμενο video που παρουσιάζει όλα τα έργα ζωγραφικής του βιβλίου, ακολουθεί απόσπασμα της κριτικής της κ. Βασιλικής Βαγενού.
«Αναμνήσεις ανθρώπινων και άλλων μύθων» «Καθαρά εξπρεσιονιστική, μοιραία συμβολική και υπερρεαλιστική, μα πάνω απ’ όλα βαθιά προσωπική, η ζωγραφική της Ευαγγελίας Σερέτη, θαμπώνει τα όρια ανάμεσα στο αληθινό και το φανταστικό, το ορατό και το αόρατο, το συνειδητό και το ασυνείδητο. Φιγούρες απλές που όμως μοιάζουν πρωταγωνιστές μύθων αρχετυπικών, στοιχεία της φύσης που αποκτούν πρόσωπα και συναισθήματα ανθρώπινα και μορφές εξώκοσμες, αλληγορικές, συνθέτουν τη θεματολογία της.
Ο στόχος της είναι να κινητοποιήσει όχι μόνο τις αισθήσεις του, αλλά και να του προσφέρει το έναυσμα για ένα βαθύτερο προβληματισμό και ένα πιο ανοιχτό πεδίο «ανάγνωσης» των έργων της. Η εκφραστική τους δύναμη στηρίζεται στην αυθεντικότητα, στην αυτόματη γραφή που γεννιέται από βιωμένα συναισθήματα, σε μια εικαστική ματιά και μια αίσθηση ότι οι ονειρικές αυτές εικόνες καταλαμβάνουν υπαρκτό κομμάτι της πραγματικότητας όλων μας.
Ακολουθώντας τη διαίσθηση, μνήμες, και μια εσωτερική πορεία, η Ευαγγελία Σερέτη δημιουργεί και καταγράφει την αλήθεια της με τρόπο άμεσο, ουσιώδη και χωρίς φόβο για το σκοτάδι αλλά και το εκτυφλωτικό φως της ανθρώπινης ύπαρξης.»
Βασιλική Α. Βαγενού
Ιστορικός Τέχνης
Comments