Όλα ξεκίνησαν από την αναζήτηση ενός ποιήματος στο διαδίκτυο για την παγκόσμια ημέρα ποίησης, και μια σημαντική εκδήλωση με στόχο την ειρήνη και την ενότητα πολλών φορέων και συλλόγων στο νομό Πέλλας. Ένα ποίημα που θα άγγιζε ιδιαίτερα το θέμα της διαφορετικότητας.
Ο εκπαιδευτικός που έκανε την αναζήτηση, βρήκε το ποίημά μου "Μισή" και ζήτησε την άδειά μου για να το χρησιμοποιήσει.
Μισή Το χέρι σου απλώνεις κομμάτι απ’ τον ήλιο, σελήνη σου δίνω μισή από χέρια· αιώνια κύκλο γυρεύει το φως τους κι εμείς στη σκιά τους χανόμαστε χώρια. Με βήμα που ξέρει πού είναι ο δρόμος, κοιτάζω ψηλά εσένα να φτάσω κι αν κάτι μου λείπει δε θέλω να ψάχνω αγάπα με τώρα που είμαι όπως είμαι.
Ακολουθεί απόσπασμα από την απαντητική μου επιστολή:
"Ό,τι σας γράφω μπορείτε να το μεταφέρετε ατόφιο στην συνάθροιση αυτή, που είναι αρχή ενότητας για τους συλλόγους που εκπροσωπούνται.
Με μεγάλη χαρά, τιμή και συγκίνηση, δίνω την άδεια να απαγγελθεί το ποίημά μου "Μισή". Ένα ποίημα που συμβολίζει την διαφορετικότητα και τις ανάγκες της για αναγνώριση, αποδοχή και ενότητα με τον κόσμο γύρω μας. Γιατί ο καθένας θέλει να αγαπιέται. Από το σύμπαν ως την πιο μικρή μονάδα, και από τον άνθρωπο ως την Θεία Πηγή της αγάπης των πάντων, που γνωρίζει σοφά τι Ποιεί κάθε στιγμή...
Σας μιλώ εδώ ως δημιουργός, αλλά και ως μητέρα, με την ευλογία ενός γιου που φέρει στη ζωή μια μορφή εγκεφαλικής παράλυσης. Πρωτίστως όμως ως άνθρωπος, που ένιωσα την δική μου βαθιά ανάγκη να αγαπηθώ όπως είμαι, με τις ατέλειές μου και με την σοφία που ενέχεται ακόμα και σε ό,τι δεν μου αρέσει.
Αυτή η ίδια σοφία άλλωστε με έφερε δεκαπέντε χρονών στα μέρη σας, να εργαστώ στα καπνά τα Καλοκαίρια. Έφηβη ήμουν τότε, και ένιωθα μέσα μου βαριά τα συναισθήματα αδικίας, οργής, αλλά και ντροπής που ένιωθα. Τόσο βαριά, που για τρία χρόνια μετά, και ενώ τελείωνα πια το Πανεπιστήμιο, έβλεπα συχνά εφιάλτες πως ήμουν ακόμα εκεί! Τίποτα όμως δεν πάει χαμένο... Ευλογία λέω το καθετί που συμβαίνει στη ζωή. Γιατί ποτέ δεν θα φανταζόμουν τον κύκλο τριάντα πέντε χρόνων ζωής, που με ξαναφέρνει εδώ σήμερα. Από τότε δηλαδή που ντρεπόμουν να φανερώσω τα χέρια μου με τα μαύρα απ' τον καπνό νύχια, ως τώρα που φανερώνω κάτι απ' την καρδιά μου, με αυτό εδώ το ποίημα. Ομολογώ επίσης, σε μια τέτοια μέρα αφιερωμένη στην ποίηση, πως "τα πιο βαθιά λόγια μου του ποιητή, έρχονται από έναν Άγιο τόπο, όπου ενώνονται οι επιθυμίες με τις ανάγκες."
Με πολλή ευγνωμοσύνη λοιπόν και ευτυχία για την συνεύρεση και για αυτό το μοίρασμα, σας ευχαριστώ και σας χαιρετώ."
Ευαγγελία Σερέτη
Πιο κάτω είναι η σχετική δημοσίευση στο http://www.anatolikdapmea.gr που είναι η επίσημη ιστοσελίδα τους:
Στις 18 Μαρτίου 2017 είχαμε τη χαρά και την τιμή να συμμετάσχουμε σε μια ιδιαίτερη εκδήλωση με την ονομασία «ΕΝΟποίηση» που έγινε για πρώτη φορά στην πόλη μας, αφιερωμένη στην παγκόσμια ημέρα ποίησης στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Πέλλας. Στην εκδήλωση αυτή που είχε στόχο την ενοποίηση συλλόγων και φορέων πήραν μέρος πολλοί σύλλογοι και φορείς όπως το ΕΕΕΕΚ, το ΚΕΔΔΥ, το ΚΑΠΗ, το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, το Σωματείο Εργαζομένων Νοσοκομείου, ο Σύλλογος Φίλων Νοσοκομείου, ο Σύλλογος Καρκινοπαθών, η Ομοσπονδία Γυναικών, ο Σύλλογος Δικαστικών Υπαλλήλων, ο Σύλλογος Εποχιακά Απασχολούμενων Γυναικών, Εκπρόσωπος του ΚΔΑΠ – ΑμεΑ Γιαννιτσών, ο Ανέστης Κολυμπάρης με το ποίημα της Ευαγγελίας Σερέτη – την ευχαριστούμε πολύ για την άδεια που μας έδωσε να παρουσιάσουμε το ξεχωριστό ποίημά της με τίτλο «Μισή» – ο Ανέστης το απήγγειλε εξαιρετικά εντυπωσιάζοντας το κοινό που κατέκλισε την αίθουσα.
Comments